W świecie Formuły 1 rozwój technologiczny bolidów i umiejętności kierowców to podstawowy filar rywalizacji. Jednak mało kto wie, że między oficjalnymi weekendami Grand Prix zespoły regularnie przeprowadzają tzw. „Testy prywatne do celów przemysłowych”, znane szerzej jako TPC (Testing of Previous Cars). To specyficzna forma testów, podczas których zespoły mogą korzystać ze starszych maszyn, nie podlegających najnowszym ograniczeniom technicznym.
Regulamin FIA reguluje kwestie wykorzystywania bolidów z poprzednich lat, a TPC daje zespołom szereg korzyści: testowanie nowych kierowców, sprawdzanie formy obecnych zawodników, kalibrację procedur pit stopów, ale także szkolenie mechaników i inżynierów. Wszystko to poza klasycznym reżimem testów przedsezonowych czy treningami w trakcie weekendu Grand Prix. Zespoły korzystają więc z tej możliwości chętnie i regularnie, by nie zostać w tyle w wyścigu zbrojeń w padoku.
Podczas TPC nie można testować najnowszych rozwiązań aerodynamicznych czy mechanicznych, które mają pojawić się na aktualnych bolidach. To jednak nie oznacza, że te sesje są mniej istotne. Wręcz przeciwnie – pozwalają realizować długie programy symulacyjne z młodymi zawodnikami oraz dopracować elementy strategii i komunikacji zespołowej. Coraz częściej TPC wykorzystywane są do wdrażania juniorów; przykładem są zespoły Ferrari, Mercedes czy McLaren, które tym sposobem pracują z młodymi talentami rezerwowych i juniorskich akademii.
Ważnym aspektem TPC jest również testowanie opracowanych procedur bezpieczeństwa oraz efektywności bolidu w różnych warunkach pogodowych. Starsze maszyny, choć nieco mniej zaawansowane technicznie, stanowią znakomitą platformę szkoleniową – zarówno dla kierowców, jak i dla całego zespołu. Przypomnijmy, że zgodnie z przepisami FIA dopuszczalne są jedynie bolidy, które mają minimum dwa lata od homologacji, a wszelkie aktualizacje muszą być zgłaszane i kontrolowane przez federację.
Testy TPC są także ukierunkowane na pozyskiwanie danych dla symulatorów i precyzyjnego modelowania algorytmów strategii wyścigowej. Realizacja setek okrążeń na torze, nawet w maszynach sprzed dwóch-trzech sezonów, gwarantuje nieocenione informacje dotyczące zachowania opon, zużycia paliwa czy degradacji aerodynamicznej w zmiennych warunkach. Duże zespoły patrzą na tę gałąź rozwoju z ogromną powagą.
W ostatnich latach widać coraz większy nacisk na wykorzystanie TPC w ramach długoterminowych strategii budowy sukcesów ekip. Młodzi kierowcy, mając do dyspozycji prawdziwe bolidy F1 zamiast wyłącznie symulatorów, zdobywają niezbędne doświadczenie i pewność siebie przed debiutem w oficjalnych sesjach. Przekłada się to na lepsze wyniki zespołów nie tylko w walce o punkty, lecz także w dążeniu do rozwoju całej organizacji.
Nie jest tajemnicą, że efektywność wykorzystania testów TPC zależy przede wszystkim od kreatywności zespołów oraz ich gotowości do inwestowania w przyszłość. W czasach, gdy rygorystyczne limity ograniczają liczbę dni testowych i ilość kosztownych sesji na torze, każda forma dodatkowego kilometrażu liczy się w drodze do mistrzostwa. TPC to w tej kwestii istotny atut, z którego najwięcej zyskują zespoły potrafiące patrzeć strategicznie w przyszłość.
